بیانیه شماره 3 تشکل اصلاح طلب

5 ماه بازداشت بی دلیل، بازجویی توسط یک تیم 7 نفره همراه با ضرب و شتم، 48 ساعت بدون غذا، 18 ساعت ایستادن روی یک پا و ... این همه در حالی صورت گرفت که تا قبل از برگزاری دادگاه فرمایشی، جرم ناکرده شان اثبات نشده بود. آری از دوستان دربندمان سخن می گوییم که اینک تاوان انتقادشان از دولت را اینگونه پس می دهند:
1 – مجید توکلی 3 سال حبس
2 – احمد قصابان 5/2 سال حبس
3 – احسان منصوری 5/1 سال حبس
در ادامه سیاست های مهرورزانه دولت درخصوص دانشجویان با خبر شدیم 5 تن از فعالان دانشجویی دانشگاه چمران اهواز نیز بازداشت شدند:
روزبه رحیمی (سردبیر نشریه توقیف شده آلترناتیو)، جواد علیخانی، مهدی معصومی، راعی نیکزاد و جواد توللی روز دوشنبه 30/7/86 بازداشت شدند؛ همچنین خبرها حاکی است خانم ها فاطمه فرهادی و زهرا ابراهیمی، دانشجویان دانشکده ادبیات هم به ستاد خبری وزرات اطلاعات احضار شده اند و روز پنج شنبه 3/8/86 خود را معرفی کردند.
براستی که دولت نهم مصداق عینی وحدت نظر و عمل است!!! در حالی که احمدی نژاد در کشوری بیگانه دم از آزادی عقیده و بیان و تضارب آراء در دانشگاه های ایران می زند، دانشجویان ایرانی دسته دسته با هزینه دولت برای ادامه تحصیل به دانشگاه (بخوانید زندان) اوین اعزام می شوند.
این تنها آغاز ماجراست ، منتقدان دولت بدانید و آگاه باشید که رئیس جمهور محبوبمان وعده داده است که به زودی طی مراسم باشکوهی (نظیر آنچه برای دانشجویان امیرکبیر برگزار شد) از تمامی شما عزیزان تقدیر خواهد شد.
اما دولت نیز باید بداند که با از بین بردن منتقد، انتقاد از بین نمی رود.
وضعیت امروز ایران چه در سطح داخلی و چه بین المللی و بحران های متعدد پیشرو جملگی نتیجه مستقیم سیاست های دولت نهم است که هر ایرانی را وادار به اعتراض خواهد کرد، چنان که در همین فضای امنیتی و رعب آور فعلی شاهد جنبش های اعتراضی فراگیری نظیر معلمان، کارگران، دانشجویان و ... بوده ایم.
اما اعتراض دانشجویان از آن رو مهم است که اساساً دانشجو به عنوان قشر پیشرو و آگاه با دیگر اقشار جامعه در ارتباط است و به عبارت دیگر سخن دانشجو، سخن کل جامعه است.
از 16 آذر سال 1332 به این طرف دانشجویان ایرانی همواره کوشیده اند این نکته را به حاکمان وقت بفهمانند که حکومت با کفر شاید برقرار بماند اما با زور و قلدری هرگز ( الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم - حضرت محمد(ص)).
شرایط بحرانی امروز ایران آدم را ناخودآگاه به یاد جمله بنیان گذار جمهوری اسلامی می اندازد که در شرایط جنگ خطاب به صدام گفتند:
« عاقبت هر دیکتاتوری نابودی است، تو هم اگر می خواهی دیکتاتور بزرگی باشی مثل هیتلر خودت را بکش.»